Antoine Milian (F)
Après des études aux Beaux-Arts d’Orléans où il développe un travail polymorphique, baroque et invasif, Antoine Milian réalise des installations in situ dans l'espace public ou à l'échelle du paysage : Annecy Paysage (2018), Biennale Entrelacs - Villeneuve d’Ascq (2016), installation pour Horizons - Art Nature - Sancy (2014), installation réalisée dans le cadre de la Biennale des Etangs d’Art (2014), Biennale de Sculpture en Sologne (2013) …
Origamis
A travers un travail de sculpture par thermo pliage de feuilles de mousse colorées, Antoine Milian donne forme à une nuée d'oiseaux migrateurs venant occuper de façon saisonnière l’étang du parc de Woluwe.
Posées à la surface de l'eau, les créatures stylisées se déplacent légèrement au fil des courants, évoluent et virevoltent sous le vent. La vision d'un ballet aléatoire de formes colorées s'agitant sur la surface d'un plan d'eau donne une dimension poétique et irréelle à l'espace, esquisse un univers artificiel possédant son autonomie, sa logique propre.
La réintroduction du ludique et du surnaturel dans ce milieu interroge nos rapports entre espaces naturels et artificiels, la proximité et l'ambiguïté de ces deux notions, la manière de les accorder, de les enchanter.
https://www.antoine-milian.com/
Na zijn studies aan Beaux-Arts d’Orléans waar hij een polymorf, barok en invasief werk ontwikkelde, is Antoine Milian ter plaatse installaties beginnen te maken in de openbare ruimte of op landschapsniveau: Annecy Paysage (2018), Biënnale Entrelacs - Villeneuve d'Ascq (2016), een installatie voor Horizons - Art Nature - Sancy (2014), een installatie voor de Biënnale des Etangs d’Art (2014) en de Biënnale de Sculpture in Sologne (2013), …
Origamis
Met zijn thermoplastisch beeldhouwwerk van gekleurde schuimbladen geeft Antoine Milian vorm aan een zwerm trekvogels die de vijver van het Woluwepark seizoensgebonden komen bezetten.
De gestileerde wezens zijn op het wateroppervlak geplaatst en gaan rustig met de stromingen mee. De wind doet ze van richting veranderen en in de vijver ronddrijven. Het geheel lijkt op een wisselvallig ballet van kleurrijke vormen die bewegen op het wateroppervlak. Het kunstwerk kent een poëtische en onwerkelijke dimensie toe aan de ruimte en schetst een kunstmatig universum met een eigen autonomie en logica.
De herintroductie van het speelse en het bovennatuurlijke in de omgeving stelt het verband tussen natuurlijke en kunstmatige landschappen in vraag, evenals de nabijheid en de dubbelzinnigheid van deze twee begrippen en de manier waarop ze op elkaar afgestemd zouden moeten worden en waarop ze elkaar betoveren.
https://www.antoine-milian.com/
Origamis
A travers un travail de sculpture par thermo pliage de feuilles de mousse colorées, Antoine Milian donne forme à une nuée d'oiseaux migrateurs venant occuper de façon saisonnière l’étang du parc de Woluwe.
Posées à la surface de l'eau, les créatures stylisées se déplacent légèrement au fil des courants, évoluent et virevoltent sous le vent. La vision d'un ballet aléatoire de formes colorées s'agitant sur la surface d'un plan d'eau donne une dimension poétique et irréelle à l'espace, esquisse un univers artificiel possédant son autonomie, sa logique propre.
La réintroduction du ludique et du surnaturel dans ce milieu interroge nos rapports entre espaces naturels et artificiels, la proximité et l'ambiguïté de ces deux notions, la manière de les accorder, de les enchanter.
https://www.antoine-milian.com/
Na zijn studies aan Beaux-Arts d’Orléans waar hij een polymorf, barok en invasief werk ontwikkelde, is Antoine Milian ter plaatse installaties beginnen te maken in de openbare ruimte of op landschapsniveau: Annecy Paysage (2018), Biënnale Entrelacs - Villeneuve d'Ascq (2016), een installatie voor Horizons - Art Nature - Sancy (2014), een installatie voor de Biënnale des Etangs d’Art (2014) en de Biënnale de Sculpture in Sologne (2013), …
Origamis
Met zijn thermoplastisch beeldhouwwerk van gekleurde schuimbladen geeft Antoine Milian vorm aan een zwerm trekvogels die de vijver van het Woluwepark seizoensgebonden komen bezetten.
De gestileerde wezens zijn op het wateroppervlak geplaatst en gaan rustig met de stromingen mee. De wind doet ze van richting veranderen en in de vijver ronddrijven. Het geheel lijkt op een wisselvallig ballet van kleurrijke vormen die bewegen op het wateroppervlak. Het kunstwerk kent een poëtische en onwerkelijke dimensie toe aan de ruimte en schetst een kunstmatig universum met een eigen autonomie en logica.
De herintroductie van het speelse en het bovennatuurlijke in de omgeving stelt het verband tussen natuurlijke en kunstmatige landschappen in vraag, evenals de nabijheid en de dubbelzinnigheid van deze twee begrippen en de manier waarop ze op elkaar afgestemd zouden moeten worden en waarop ze elkaar betoveren.
https://www.antoine-milian.com/