Antoine MILIAN (F)
N°23 : Parc de Woluwe
voir sur la carte
voir sur la carte
A travers un travail de sculpture par thermopliage de feuilles de mousse colorées, Antoine Milian donne forme à une nuée d’oiseaux migrateurs venant occuper de façon saisonnière l’étang du Parc de Woluwe. Posées à la surface de l’eau, les créatures stylisées se déplacent légèrement au fil des courants, évoluent et virevoltent sous le vent. La vision d’un ballet aléatoire de formes colorées s’agitant sur la surface d’un plan d’eau donne une dimension poétique et irréelle à l’espace, esquisse un univers artificiel possédant son autonomie, sa logique propre. La réintroduction du ludique et du surnaturel dans ce milieu interroge nos rapports entre espaces naturels et artificiels, la proximité et l’ambiguïté de ces deux notions, la manière de les accorder, de les enchanter.
Met zijn thermoplastisch beeldhouwwerk van gekleurde schuimbladen geeft Antoine Milian vorm aan een zwerm trekvogels die de vijver van het Woluwepark elk seizoen komen bezetten. De gestileerde wezens zijn op het wateroppervlak geplaatst en gaan rustig met de stromingen mee. De wind doet ze van richting veranderen en in de vijver ronddrijven. Het geheel lijkt op een wisselvallig ballet van kleurrijke vormen die bewegen op het wateroppervlak. Het kunstwerk kent een poëtische en onwerkelijke dimensie toe aan de ruimte en schetst een kunstmatig universum met een eigen autonomie en logica. De herintroductie van het speelse en het bovennatuurlijke in de omgeving stelt het verband tussen natuurlijke en kunstmatige landschappen in vraag, evenals de nabijheid en de dubbelzinnigheid van deze twee begrippen en de manier waarop ze op elkaar afgestemd zouden moeten worden en waarop ze elkaar betoveren.
Through a work of sculpture by thermo-folding coloured foam sheets, Antoine Milian gives shape to a swarm of migratory birds that seasonally occupy the pond of the Woluwe Park. Placed on the surface of the water, the stylized creatures move slightly along the currents, evolve and twirl under the wind. The vision of a random ballet of colourful shapes waving on the surface of a stretch of water gives a poetic and unreal dimension to the space, sketching an artificial universe with its own autonomy, its own logic. The reintroduction of the playful and the supernatural in this environment questions our relationship between natural and artificial spaces, the proximity and ambiguity of these two ideas, the way of matching them, of enchanting them.
Met zijn thermoplastisch beeldhouwwerk van gekleurde schuimbladen geeft Antoine Milian vorm aan een zwerm trekvogels die de vijver van het Woluwepark elk seizoen komen bezetten. De gestileerde wezens zijn op het wateroppervlak geplaatst en gaan rustig met de stromingen mee. De wind doet ze van richting veranderen en in de vijver ronddrijven. Het geheel lijkt op een wisselvallig ballet van kleurrijke vormen die bewegen op het wateroppervlak. Het kunstwerk kent een poëtische en onwerkelijke dimensie toe aan de ruimte en schetst een kunstmatig universum met een eigen autonomie en logica. De herintroductie van het speelse en het bovennatuurlijke in de omgeving stelt het verband tussen natuurlijke en kunstmatige landschappen in vraag, evenals de nabijheid en de dubbelzinnigheid van deze twee begrippen en de manier waarop ze op elkaar afgestemd zouden moeten worden en waarop ze elkaar betoveren.
Through a work of sculpture by thermo-folding coloured foam sheets, Antoine Milian gives shape to a swarm of migratory birds that seasonally occupy the pond of the Woluwe Park. Placed on the surface of the water, the stylized creatures move slightly along the currents, evolve and twirl under the wind. The vision of a random ballet of colourful shapes waving on the surface of a stretch of water gives a poetic and unreal dimension to the space, sketching an artificial universe with its own autonomy, its own logic. The reintroduction of the playful and the supernatural in this environment questions our relationship between natural and artificial spaces, the proximity and ambiguity of these two ideas, the way of matching them, of enchanting them.