Amandine ARCELLI (F)
​

N°15: Parc de woluwe
voir sur la carte

L’humain est au cœur du travail d’Amandine Arcelli. L’artiste donne, dans les créations qu’elle fait in situ, la figure totémique qui rassemble, convoque, unit tout ce qui fait l’essence d’un lieu et de ceux qui l’habitent. On comprend aisément pourquoi il est si important pour elle de concevoir les œuvres à l’endroit même où elles seront exposées. Elles ne peuvent être coupées de la spiritualité du lieu, des gestes et traditions qui ont participé à leur construction, de leurs fondations leur faîte. Valérie Toubas et Daniel Guionnet
\twa.z  \ est un abri, comme une grande toison parée de tuiles. À l’image du manteau du sculpteur Etienne-Martin, la forme semble évoquer une parure de rituel, tel un costume de géant pour une sorte de chorégraphie ankylosée.
 

De mens staat centraal in het werk van Amandine Arcelli. In de ontwerpen die ze ter plaatse maakt, verzamelt de kunstenares in een totemistische figuur de essentie van een plaats en zijn inwoners. Waarom het voor haar zo belangrijk is om de kunstwerken te ontwerpen op de plaats waar ze zullen worden tentoongesteld, spreekt voor zich. Ze kunnen niet worden gescheiden van de spiritualiteit van de plaats, noch van de gebaren en tradities die aan zijn ontwikkeling hebben bijgedragen, van zijn oprichting tot aan zijn hoogtepunt. Valérie Toubas en Daniel Guionnet
 \twa.z  \ is een onderkomen, net een grote vacht versierd met dakpannen. De vorm is geïnspireerd door de mantel van de beeldhouwer Etienne Martin en lijkt op een ritueel gewaad, zoals het kostuum van een reus voor een soort vastgeroeste choreografie.
 

The human being is at the heart of Amandine Arcelli's work. The artist gives, in the creations she makes in situ, the totemic figure that gathers, summons, unites everything that makes up the essence of a place and those who inhabit it. It is easy to understand why it is so important for her to conceive the works in the very place where they will be exhibited. They cannot be cut off from the spirituality of the place, from the gestures and traditions that participated in their construction, from their foundations to their summit. Valérie Toubas and Daniel Guionnet
\twa.z\ is a shelter, like a big fleece covered with tiles. Like the sculptor Etienne-Martin's coat, the shape seems to evoke a ritual ornament, like a giant's costume for a kind of ankylosed choreography.